Yindie (Winnie)

Kerst 2011….de beslissing is genomen, jawel ik wil weer een hond. Inmiddels ben ik met prepenioen en heb weer alle tijd voor een hond in huis. Ruim overleg met mijn familie, teef of reu, groot of klein, pup of volwassen etc, etc. Goed over nagedacht en ….op zoek gegaan. Via mijn zus naar de site van Dutchieadoptions en wederom via mijn zus kwam ik Winnie tegen, nee,ik kwam haar niet tegen,…. ik viel voor haar…, haar ogen, vacht, beschrijving, ja ..dat kan je nauwelijks beschrijven, maar ik viel voor haar…. Nachtje over geslapen en jawel de volgende ochtend wist ik het zeker…Winnie wilde ik graag adopteren . Dan gaat het bekende balletje rollen en 2e week januari had ik een hondje geadopteerd…ja dat wel, maar ……ze was nog wel in Polen en zoals de planning was…kwam ze pas in februari naar Nederland. Jonge jonge wat duurde dat lang, ik werd toch wel een beetje ongeduldig van nieuwsgierigheid….

Gelukkig was daar het telefoontje van Trudy..’kun jij Winnie al ophalen as. Zondag ( 22 januari), er is een plekje vrijgekomen in de bus’. Jajajaja, natuurlijk. Superblij en vol verwachting zondag naar Apeldoorn en toe maar, het busje was er al en Winnie werd ‘bevrijd’ uit haar bench en aan mij overgedragen. Ze sprong van gekkigheid om me heen en we zijn maar direct een loopje gaan doen. Even dagzeggen en naar huis…..zonder probleem , lekker in de auto zitten kijken. Dat ging wel erg makkelijk allemaal….

Maar ja….de volgende 1,5 week waren wat lastiger. Winnie was Yindie geworden en kreeg een ‘inburgeringscursus’J. Plassen en poepen graag buiten…jaja, dat duurde dus eventjes tot ze dat goed door hadJ Heb zelfs een nachtje naast haar ’geslapen’ om vertrouwen te geven..misschien niet volgens allerlei regeltjes, maar het heeft gewerkt. Yindie leerde mij vertrouwen en haar plekje in huis vinden. Dank aan Trudy, mijn honden-ervaren zus en dochter voor alle steun en adviezen in deze 1e week.

Inmiddels zijn we 6 weken verder en we zijn superblij met elkaar. Iedere dag een stap verder in het ontdekken van elkaar, wennen aan het appartement, aan de andere honden(in de buurt) en hun luchtjes, aan de verschillende wandelrondjes, enz, enz. Regelmatig verbaast mijn kleine Poolse dapper Yindie me met allerlei slimmigheidjes en lastigheidjes. Ze heeft mijn huis als haar plek, haar holletje aangenomen. Ook alleen zijn gaat goed, even een paar piepjes maar dan wacht ze gewoon tot ik weer thuis ben en ze haar beloning krijgt voor het oppassen op het huis. We wandelen lekker 4 x per dag en steeds beter verstaat Yindie Nederlandse commando’s, tenzij ze een of ander lekker luchtje in haar neus heeft en met haar super korte pootjes in vliegende vaart ergens langs een slootrand of door het hoge gras ‘vliegt’. Ja dan moet ik echt even wachten

Wat ben ik blij met haar en wat ben ik trots op ons, wij gaan lekker!!!!

Dank je wel Dutchieadoptions, Trudy en alle anderen die hebben bijgedragen aan de komst van Yindie naar Nederland!!!!

Liefs van Cecile en Yindie